بعضی وقتا دل ادم میگیره
اه ازین سرنوشت...
دفتر وجودم با قلم سیاهت گاه خط خطی میشود
وگاه بی متن وبیرنگ
انچه میخواهم انچه هستم
من خسته ام ازین تکرار بی معنا
دلم جسم عظیم خودم را صدا میزند
واینچنین هنوز سر درگم کوچه های بی انتهایم
بـــچـــه کـــه بــــاشــــی
از
نــــقـــاشــــی هـــایــــت هـــــم مـــــی تـــوانــنـــد
بـــه
روحــــیـــاتـــــــ و درونـــیـــاتـــتـــــ پــــی
بـــبـــرنــــد
بـــزرگــــ کــــه مــــی شــــوی امــــا
از
حــــرفــــهـــایــــتــــــ هـــم نــمــی فـــهـــمـــنـــد
تـــوی
دلــتــــ چـــه خـــبـــر اســـتــــــ....
سیــــــــــگار بعدیراروشن میکنم
کامی از لبـــــــــــش میگیرم
به جای لبهایی کــــــــــــــــــــــــــه چندی است نبوسیده ام
انگشتانم بوی تند سیگار میگیرند
همان انگشتانی که همچو باد
جنگل موهای تــــــــــــــــــــــــــــــــــــو را نوازش میکردند
دیگر این اندام سوزان تــــــــــــــو نیست که مرا احاطه کرده
دود سیگار است و بس…
سیگارم که به آخر میرسد
لبم را میسوزاند مانند بوسه ای
که تو هنگام خـــــــــــــــداحافظی به آن تقدیم کردی ….